Рифоъа ибн Рофеъ розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Бир куни Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам билан бирга намоз ўқир эдик. Қачонки бошларини рукуъдан кўтарганларида:
«Самиъаллоҳу лиман ҳамидаҳ» дедилар. Бас, ортларидан бир киши:
«Роббанаа ва лакал ҳамду ҳамдан касийрон муборакан фийҳи» деди. Ўгирилганларидан кейин У зот:
«Гапирган ким?» дедилар. Ҳалиги одам:
«Мен», деди. У зот:
«Ўттиздан ортиқ фаришта уни қайси бирлари олдин ёзиш учун шошилаётганларини кўрдим», дедилар».
Бухорий, Муслим, Абу Довуд, Насаий ривоят қилган.

Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам қачон «Самиъаллоҳу лиман ҳамидаҳ» десалар, кейин «Аллоҳумма Роббанаа валакал ҳамду», дер эдилар».
Бухорий ривоят қилган.

Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Қачон имом «самиъаллоҳу лиман ҳамидаҳ» деса, бас, сизлар: «Аллоҳумма Роббанаа лакалҳамду» денглар. Чунки, кимнинг айтгани фаришталарнинг айтганига мувофиқ келиб қолса, унинг ўтган гуноҳлари мағфират қилинади», дедилар».
Бухорий, Муслим, Абу Довуд, Термизий ва Насаий ривоят қилган.