Абу Ҳурарйра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Қачон намозга азон айтилса, Шайтон азонни эшитмаслик учун орқасидан ҳаво чиқариб ортга қочади. Азон айтиб бўлинса, яна келади. Қачон иқома айтилса, яна ортига кетади. Иқома айтиб бўлинса, одамнинг дилига васваса солиш учун қайтиб келади. У олдин эсламай юрган нарсаларни айтиб, уни эсла. Буни эсла, дейди. Ҳаттоки, одам қанча намоз ўқиганини ҳам билмай қолади», дедилар».
Бухорий, Муслим, Абу Довуд, Насаий ривоят қилган.
Муслим қилган ривоятда:
«Қачонки, Шайтон намозга азон айтилганини эшитса, Равҳоогача бўлган масофага қочади», деганлар».

Абдуллоҳ ибн Абдурраҳмон ибн Абу Соъсоъа розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
У кишига Абу Саъид ал-Худрий розияллоҳу анҳу:
«Мен сенинг қўйни ва чўлни яхши кўришингни билмоқдаман. Қачонки, қўйинг ичида, чўлингда бўлсангу намозга азон айтадиган бўлсанг, овозингни баланд кўтар. Чунки, қайси бир жин, инс ёки бирор нарса муаззиннинг овозини эшитса, албатта, қиёмат куни унга гувоҳлик беради. Буни Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалламдан эшитганман», деган экан.
Бухорий ва Насаий ривоят қилган.

Муовия розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Муаззинлар қиёмат куни энг бўйни узун одамлар бўлурлар», дедилар».
Муслим ва Аҳмад ривоят қилган.

Абу Ҳурарйра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Имом зоминдир, муаззин омонат эгасидир. Эй, бор Худоё! Имомларни иршод қил, муаззинларни мағфират қил», дедилар».
Абу Довуд, Шофеъий ва Термизийлар ривоят қилган.

Яна ўша кишидан ривоят қилинади:
«Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Муаззинни овози етган жойгача мағфират қилинади ва унга барча хўлу қуруқ гувоҳлик беради», дедилар».
Абу Довуд ривоят қилган.
 Насаийниг ўз ривоятида:
«Унга у билан намоз ўқиганларнинг ажрича ажр берилади», деган иборани зиёда қилган.