"Агар (бандалик қилиб) бирор гуноҳ иш қилган бўлсангиз, унинг орқасидан бир яхши ишни эргаштириб кўйинг, шу амалингиз аввалги гуноҳингизни кеткизса, ажаб эмас" (Аҳмад ибн Ҳанбал. "Муснад", V жузъ, 169-бет).

Шарҳи: Бундан мақсад гуноҳ ишларга юз тутган бандаларни тавбага ундаш ва нечоғли бўлса ҳам бирон эзгулик қилиб, гуноҳларини енгиллаштиришга ҳаракатлантиришдир.
Масалан: шариатда манъ қилинган нарсаларни эшитиб қолса, кетидан Қуръони карим тиловатини тинглаш керак; гуноҳли ерларда ўтиришга тўғри келиб қолганида, у ердан чиқилганидан кейин эътикоф нияти билан масжидда ўтириш лозим; баъзан бандачилик орқасида ғийбат қилиб қўйилса, орқасидан шу ғийбат қилинган одамнинг яхши томонларидан сўзлаш керак. Шуларга ўхшаш ишлар эзгу амаллар жумласидандир. Хулоса, ҳар бир гуноҳни ўз жинсидан бўлган бир яхшилик билан тузатиш зарурдир.
Аллоҳ таоло бу тўғрида Қуръони каримда шундай деб хабар беради: «Албатта, яхши амаллар ёмонлик-гуноҳларни кетказур» (Худ сураси, 116-оят).
Абу Зарр (р.а.) исмли саҳоба: "Эй Аллоҳнинг Расули, менга бир васият қилинг!" деб илтимос қилганида, Расулуллоҳ (с.а.в.) унга ушбу ҳадисни айтган эдилар. Абу Заррга бўлган бу васият унинг ўзигагина хос эмас, балки бутун умматга умумий тегишлидир. Расулуллоҳнинг (с.а.в.) Муоз ибн Жабалга (р.а.) қарата:
"Бирор қилган ёмонлигинг ортидан бирор яхшилик қилгин, шояд шу қилган эзгулигинг ҳалиги гуноҳингни босиб кетса ва шуни эсда тутгинки, инсонлардан Яратувчисига ёқимлиси чиройли хулқлиги-дир" (Аҳмад ибн Ҳанбал. "Муснад", V жузъ, 228-бет), деб айтган сўзлари ҳам шу мазмундадир.