"Яхши ишларингиз сизни шодлантирса ва ёмон ишларингиз сизни қайғуга солса, билингки, сиз мўмин бандасиз" (Аҳмад ибн Ҳанбал. "Муснад", V жузъ, 252-бет).

Шарҳи: Аллоҳ таоло рози бўладиган ишлар учун шодланиш ҳамда Аллоҳ таоло ғазабланадиган, норози бўладиган ишлар сабабли қайғуга тушиш, ўкиниш, албатта, мўминлик аломатидир. Чунки имонсиз киши учун эзгулик билан ёвузлик орасида унча кўп айирма бўлмайди. Имонли киши ўзи қилиб қўйган ёмонликдан виждони азобланиши, қайғуриши ва аввалги эзгу амалларини эсга олиб, истиқболидан умидвор бўлиши ҳамда яхши ишлар қилишга янада астойдил киришиши табиий ҳолдир. Лекин ўзи қилган эзгу амаллари билан мақтаниб-ҳаволаниш, ўзини Аллоҳ таолога яқин зотлардан деб ҳисоблаб ёки, ичида бўлса ҳам, "Энди мен яхши амаллар қилдим", деган хаёл билан юриш дуруст эмас, балки одобсизлик ва бемаъниликдир. Бундан ғафлатда қолмаслик керак.