عن أنس بن مالك رضى اللهُ عنهُ قالَ: قالَ رسولُ الله صلى الله عليه وسلم " انصُر أخاكَ ظالما أوْ مظلوما" قال: يا رسولَ اللهِ. هذا تنصُرهُ مظلوما فكيفَ تنصره ظالما؟ قال: " تأخذُ فوْقَ يديهِ"

Анас ибн Моликдан (р.а.) ривоят қилинади. Расулуллоҳ (с.а.в.): “Биродарингга золим бўлса ҳам мазлум бўлса ҳам ёрдам бер”, деганларида, у ерда эшитиб турган кишилардан бири: “Бу киши мазлумгаку ёрдам беради аммо золимга қандай ёрдам беради”, деган эди, Расулуллоҳ (с.а.в.): “Қўлини боши устига олади яъни қандай йўл билан бўлсада зулмдан ўзини тияди”, дедилар.
Шарҳ: Муҳожир ва ансорийларнинг ёш болалари уришиб қолиб, муҳожир бола: “Эй муҳожирлар жамоаси!” деб чақирди. Ансорий бола: “Эй ансорийлар жамоаси!” деб чақирди. Расулуллоҳ (с.а.в.) улар олдига чиқиб: “Бу нимаси, жоҳилият даъвосими?” деганларида, саҳобалар: “Йўқ эй Аллоҳнинг расули, икки болакай уришиб қолиб, бири иккинчисини дўппослади”, дедилар. Расулуллоҳ (с.а.в.): “Дўппосласа нима бўлибди”, дедилар. Арабларда жоҳилият даврида агар ўғли золим бўлса ҳам унга ёрдам бериб, бирга курашар эди. Уни зулмидан қайтармас эди.
Расулуллоҳ (с.а.в.): “Киши мусулмон биродарига насабдаги биродари бўлмаса ҳам золим хоҳ мазлум бўлсин, ёрдамини аямасин”, дегандилар, эшитувчиларнинг бирида хато тушунча содир бўлиб, золимнинг ғалаба қозонишига ёрдам бериб, мазлумга қарши уюштирган душманчилигига кўмаклашиш керакмикан, деб худди жоҳилиятдаги каби, деб гумон қилди ва: “Эй Аллоҳнинг расули! Мазлумга ёрдам беришни тушундик. Золимга қандай ёрдам берамиз?” деган эди, Расулуллоҳ (с.а.в.) унга ишни ҳақиқатини баён қилиб: “Душманлик қилувчи мазлумга зулм қилишидан олдин аввало ўз нафсига зулм қилувчидир. Демак ёрдам бериши, жони бўлган аъзоларини душманлик қилишдан ман этиш билан бўлади. Агар золим бўлса, ундан тўхтасин, мана шу ёрдами бўлади. Зулмдан ўзини тийсин, мана шу ўз нафсига ёрдам бўлади”, дедилар.