554/1. Ибн Умардан (р.а.) ривоят қилинади. Бир бола Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳузурларига келиб: «Эй Расулуллоҳ, мен ҳаж қилишни хоҳлайман», деганида, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам у билан бирга юриб, «Эй бола,

 «Заввада каллоҳут тақва, ва важжаҳака филхойри ва кафакал ҳамма», дедилар. (Маъноси: «Аллоҳ тақвоингни зиёда этиб, яхшиликка юзлантириб, ғамдан ўзи кифоя қилсин».) Қачонки, у бола ҳаждан қайтиб келганида, Расулуллоҳга салом берди. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Эй бола,

 «Қабалаллоҳу ҳажжака ва ғофара занбака ва ахлафа нафақотака», дедилар (Маъноси: «Аллоҳ ҳажингни қабул қилсин, гуноҳингни кечириб, нафақангни тўлдирсин»). Ибн Сунний ривоятлари.

555/2. Абу Ҳурайрадан (р.а.) ривоят қилинади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:

 «Аллоҳумма иғфир лил ҳожжи ва лиман истағфаро лаҳул ҳожжу», деб айтардилар. (Маъноси: «Аллоҳим, ҳожини ҳамда ҳожи истиғфор айтган кишиларнинг гуноҳини кечир».) Байҳақий ривоятлари. Ҳоким бу ҳадисни Имом Муслим шартларига биноан саҳиҳ, деганлар.