405/1. Ҳузайфа (р.а.): «Агар вафот этсам, ўлимим хабарини жарчилар орқали айттириб, мен туфайли бирор кишига озор берманглар. Чунки мен Расулуллоҳнинг жарчилар орқали ўлим хабари берилишидан қайтарганларини эшитганман», дедилар. Термизий ва Ибн Можалар ривояти.

406/2. Абдуллоҳ ибн Масъуддан (р.а.) ривоят қилинади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ўлим хабарини жарчилар воситасида айтишдан сақланинглар. Чунки у жоҳилият амалларидандир», дедилар. Термизий ривоятлари

407/3. Имом Бухорий ва Имом Муслимнинг «Саҳиҳ»ларида айтилади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Нажоший ўлими хабарини саҳобаларга хабар қилдилар».

Бухорий ва Муслимнинг бошқа ривоятларида: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам кечаси ҳеч кимга билдирмасдан кўмилган маййит ҳақида эшитиб: «Нега менга айтмадинглар!» дедилар», дейилади.

Баъзи уламолар мана шу иккита ҳадисни маййитнинг ўлими хабарини дўстларига, қариндош-уруғларига етказиш жоиз эканига далил қилишган. Манъ қилинган ўлим хабари эса, жоҳилият давридагидек бир улуғ киши вафот этса, қабилаларга отлиқлар юбориб, фалончи ўлди, унинг ўлими билан бутун араблар ўлди, деб жар солиш кабилардир, дейишган.