370/1. Ибн Аббос (р.а.) Умар ибн Хаттобга (р.а.) суиқасд қилинганида, у зотга тасалли бературиб: «Эй Мўминлар амири, бу ҳаммаси эмас. Сиз Расулуллоҳнинг чиройли суҳбатларида бўлгансиз. У зот сиздан рози ҳолатда дунёдан кетдилар. Кейин Абу Бакрнинг (р.а.) чиройли суҳбатларида бўлдингиз. Бу зот ҳам сиздан рози ҳолатда дунёдан ўтдилар. Кейин мусулмонлар билан чиройли суҳбатда бўлдингиз. Агар дунёдан кетсангиз, албатта, улар ҳам сиздан розидирлар...» деганларида, Умар (р.а.): «Ана шу Аллоҳнинг менга берган неъматидир», деб айтдилар. Имом Бухорий ривоятлари

371/2. Ибн Шумоса (р.а.) айтадилар: «Биз Амр ибн Ос (р.а.) ҳузурларида эдик. У зот ўлим тўшагида эдилар, юзларини девор томонга қаратиб, узоқ йиғлардилар. Шунда ўғиллари: «Эй отажон, Расулуллоҳ сизга ундоғ-бундоғ деб башорат қилмаганларми?» деганларида, юзларини буриб: «Биз ҳозирлайдиган энг афзал нарса «Ла илаҳа иллаллоҳу ва анна Муҳаммадар расулуллоҳ» шаҳодатидир», дедилар». Имом Муслим ривоятлари

372/3. Қосим ибн Муҳаммад ибн Абу Бакрдан (р.а.) ривоят қилинади. Оиша (р.а.) касал бўлиб қолдилар. Шунда Ибн Аббос (р.а.) келиб: «Эй мўминлар онаси, сиз, Расулуллоҳ ва отангиз Абу Бакрга етишишда (яъни, ҳавзга эришишда) аввалгилардан бўлдингиз», дедилар. Имом Бухорий ривоятлари

Ибн Абу Мулайканинг ривоятларида эса, қуйидагича айтилади: «Ибн Аббос (р.а.) Оишанинг (р.а.) ўлимларидан олдин, заифлашиб турганларида ҳузурларига киришга изн сўрадилар. Оиша онамиз: « Мени мақташларидан қўрқаман», дедилар. Шунда: «Мусулмонлар номидан Расулуллоҳ амакиларининг ўғиллари», дейилди. «У зот изн беринглар»? дедилар. Ибн Аббос: «Ўзингизни қандай ҳис қиляпсиз?» деб сўрадилар. Оиша онамиз: «Агар тақвода бўлсам, жуда яхши ҳис қиляпман», дедилар. Шунда Ибн Аббос: «Иншааллоҳ, сизга яхши бўлади, чунки сиз Расулуллоҳнинг хотинларисиз. У зот сиздан бошқа қизга уйланмаганлар, бундан ташқари, сизга осмондан авф-узр тушган», деб яхши хислатларини зикр қилдилар».