324/1. Абу Ҳурайрадан (р.а.) ривоят қилинади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Кучли мўмин Аллоҳ таолога кучсиз мўминдан яхшироқ ва маҳбуброқдир. Ҳар иккаласида яхшилик бор. Сенга фойда берадиган нарсага ҳарис бўл. Аллоҳдан ёрдам талаб қил. Ожизлик қилма. Агар сенга бирор мусибат етса, агар ундоқ қилганимда, бундоқ бўларди, деб айтма. Балки, Аллоҳнинг тақдири, У хоҳлаган нарса бўлади, де. Чунки «агар» калимаси шайтон амалини очади», дедилар. Имом Муслим ривоятлари

325/2. Авф ибн Молик (р.а.) ривоят қиладилар: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам икки киши ўртасида ҳукм қилдилар. Зарарига ҳукм қилинган киши:

«Ҳасбийаллоҳу ва ниъмал вакийл» деб айтди. Шунда «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Аллоҳ таоло ожизни маломат қилади. Сен кучлиликни маҳкам тут. Агар сен ёқтирмайдиган бирор иш содир бўлса, «Ҳасбийаллоҳу ва ниъмал вакийл», деб айт», дедилар». (Маъноси: Аллоҳнинг ўзи менга кифоя қилади. У қандай яхши вакил.) Абу Довуд ривоятлари