1089. Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Кўз кирган бўлса, изн йўқ», дедилар».

1090. Муслим ибн Назийрдан ривоят қилинади:

«Бир киши Ҳузайфадан изн сўради ва ичкарига мўралаб туриб:

«Кираверайми?» деди.   Шунда Ҳузайфа:

«Кўзинг кириб бўлди. Аммо кетинг кирмади», деди».

1090. Бир киши:

«Онамдан ҳам изн сўрайман-ми?» деди.

«Изн сўрамасанг, ўзингга ёмон нарсани кўрасан», деди.

1091. Анас ибн Молик розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Бир аъробий Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг уйларига келиб, эшикнинг тирқишидан мўралади. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам камоннинг ўқиними ёки учи ўткирланган оддий чўпними олиб, аъробийга ўқталдилар, кўзини ўйиб олгудек ҳаракат қилдилар. У кетди. Шунда У зот:

«Агар жойингда турганингда, кўзингни ўйиб олардим» дедилар».

1092. Аммор ибн Саъд Тужайбийдан ривоят қилинади:

«Умар Хаттоб розияллоҳу анҳу:

«Кимки ўзига изн берилишидан аввал уйнинг бир саҳнига кўзи тўлиб қараса, фосиқ бўлибди», деди».

1093. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг мавлолари Савбондан ривоят қилинади:

«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Мусулмон кишига ҳалол эмас; бировнинг уйи ичига изн беришдан олдин рухсатсиз назар солиш, агар буни қилса, батаҳқиқ кирган бўлади, қавмга имом бўлиб  тамомлашдан олдин уларни қўйиб фақат ўзига дуо қилиш; таҳорати танг бўлиб турганда, енгиллаб олмасдан намоз ўқиш».

Абу Абдуллоҳ, бу бобда ривоят қилинган энг саҳиҳ ҳадис шудир, деди.