1074. Абдуллоҳ розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Бир кишини чақирилса, унга изн берилганидир».

1075. Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Бирингиз чақирилса ва у элчи билан келса, бу унинг учун киришга изндир», дедилар».

1076. Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Бир кишининг бошқага юборган элчиси, унинг изнидир», дедилар».

1077. Абул Аланийядан ривоят қилинади:

«Абу Саъийд Худрийнинг олдига бориб, салом бердим. Менга изн берилмади. Сўнг яна салом бердим. Менга изн берилмади. Кейин учинчи марта салом беришда овозимни  кўтариб:

«Ҳой ҳовлидагилар, ассаламу алайкум!» дедим.

Яна менга изн берилмади. Бир чеккага чиқиб, ўтирдим. Бир пайт хизматчи бола чиқиб «Кир» деди. Кирдим. Шунда Абу Саъийд менга:

«Аммо зиёда қилганингда, сенга изн берилмас эди», деди.

Мен ундан идишлар ҳақида сўрадим. Нимани сўрасам,  ҳаром, деди. Охири «жуф» ҳақида сўрадим. Ҳаром, деди.

Муҳаммад айтди: Бош тарафига тери қилинади. Ўшандан боғланади».