1052. Ибн Шиҳоб Саълаба ибн Абу Молик Қаразий розияллоҳу анҳудан ривоят қилади:

«У киши улов миниб, уч авратга риоя қилганлиги билан машҳур бўлган Абдуллоҳ ибн Сувайднинг (Ҳориса ибн Ҳориснинг акалари) ҳузурига уч аврат нималигини сўрагани борди. У шуларга амал қилар эди. У менга:

«Нима истайсан?» деди.

«Улар (уч аврат)га амал қилмоқчиман», дедим.

«Туш пайти кийимларимни ечганимда ҳузуримга аҳлимдан балоғатга етган бирор киши кирмайди. Илло изним ила киради. Илло ўзим чақирсам киради. Бу унинг учун изндир. Шунингдек, тонг пайтида, одамлар ҳаракатга тушиб. намоз ўқилмагунча ҳам. Хуфтонни ўқиб, ечиниб ётганимдан сўнг то ухлагунимча ҳам», деди».

«Эй иймон келтирганлар! Қўлингизда мулк бўлганлар ва ўзингиздан балоғатга етмаганлар сиздан уч вақтда изн сўрасинлар: бомдод намозидан олдин, пешинда кийимларингизни ечадиган пайтингизда ва хуфтон намозидан сўнг. (Ушбу) уч вақт сиз учун авратдир. Улардан кейин сизга ҳам, уларга ҳам гуноҳ йўқ. Улар сизнинг атрофингизда, бир-бирингизга айланиб турувчидирсиз. Аллоҳ сизларга оятларни ана шундай баён қилур. Аллоҳ ўта билгувчи, ўта ҳикматли зотдир» (58-оят).