972. Ибн Умар розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Бир ғазотда эдик. Одамлар бир қочдиларки. Бас биз:

«Энди, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга қандоқ қилиб йўлиқамиз?» дедик. Шунда «Илла мутаҳаррифан ли қиталин» ояти нозил бўлди.

«Биз Мадийнага бормаймиз. Бизни биров кўрмасин», дедик.

Кейин бораверайликчи дедик. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Бомдод намозидан чиқиб қолдилар.

«Биз қочоқлармиз», дедик.

«Сизлар ҳужумчисизлар» дедилар.

Биз У зотнинг қўлларини ўпдик. У зот:

«Мен сизнинг мадад кучингизман», дедилар».

973. Абдурроҳман ибн Разийн розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Рабзадан ўтдик. Бизга «бу ерда Салама ибн Акваъ бор» дейилди. Бас, унинг ҳузурига бордим. Унга саолм бғрдик. У икки қўлини чиқарди ва:

«Шу иккиси ила Аллоҳнинг набийси соллаллоҳу алайҳи васалламга байъат қилганман», деди.

Бас, у худди туянинг кафтига ўхшаш улкан кафтини чиқарди. Биз ўрнимиздан туриб у(кафт)ни ўпдик».

974. Ибн Жудъандан ривоят қилинади:

«Собит Анасга:

«Сен қўлинг билан Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни ушлаганмисан?» деди.

«Ҳа», деди.

Бас, у уни ўпди».