933. Абдуллоҳ ибн Умар розияллоҳу анҳумадан ривоят қилинади:

«У қачон акса уриб, Аллоҳга ҳамд айтса, ёнидагилар «Ярҳамукаллоҳ» дейишса, доим «Аллоҳ бизга ҳам, сизга ҳам раҳм қилсин, бизни ҳам, сизни ҳам мағфират қилиб, гуноҳимизни кечирсин» дер эди».

934. Абдуллоҳ ибн Масъуд розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Ким акса урса, «Алҳамдулиллаҳи роббил ъаламийн» десин.

Буни эшитганлар «Ярҳамукаллоҳ» десинлар.

Акса урган киши бунинг жавобига «Яғфируллоҳу лии ва ва лакум – Аллоҳ мени ҳам, сизларни ҳам мағфират қилсин» десин».

935. Иёз ибн Саламадан, у отасидан ривоят қилинади:

«Бир киши Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларида акса урди.

Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам «Ярҳамукаллоҳ» дедилар. У киши яна акса урди.

Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Бу киши тумов бўлиб қопти-ку», дедилар».