911. Абдуллоҳ ибн Масъуд розияллоҳу анҳудан р-и:

«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Ҳаж мавсуми кунларида менга турли умматлар намойиш қилинди. Умматимнинг кўплиги менга жуда ҳам ёқди. Улар пасттекисликларни-ю, тоғларни тўлдириб турган эканлар.

«Эй Муҳаммад, рози бўлдингми? дейишди.

«Ҳа! Роббим!» дедим.

«Мана шулар билан бирга яна етмиш минги жаннатга ҳисобсиз, тўғридан-тўғри кирадилар. Улар дам солдирмайдилар, куйдириш билан даволанмайдилар ва  фол очиб, шумланмайдилар. Улар Роббларига таваккул қиладилар», деди».

Шунда Укоша:

«Ё Аллоҳнинг Расули! Аллоҳга дуо қилинг, мени ҳам ўшалардан қилсин», деди.

«Аллоҳим! Буни ўшалардан қилгин!» дедилар.

Бас, бошқа бир одам:

«Ё Аллоҳнинг Расули! Аллоҳга дуо қилинг, мени ҳам ўшалардан қилсин», деди.

«Укоша бу нарсада сендан ўзиб кетди», дедилар».