890. Баро ибн Озиб розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Ким бировга манийҳа берса ёки (бировни) тор қўча ёхуд йўлга далолат қилса, қул озод қилганчалик савобга эришади» дедилар».
891. Абу Зарр розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Челагингдан биродарининг челагига қуйиб беришинг садақадир. Амру маъруф ва наҳйи мункар қилишинг садақадир. Биродаринг юзига табассум билан қарашинг садақадир. Одамлар йўлидан тошни, тиконни, ёки суякни олиб қўйишинг садақадир. Белгиси йўқ йўлдаги одамга йўл кўрсатишинг ҳам садақадир».
«Челагингдан биродарининг челагига қуйиб беришинг садақадир».
«Амри маъруф ва наҳйи мункар қилишинг садақадир».
«Сизлардан яхшиликка чақирадиган, амри маъруф–наҳйи мункар қиладиган бир уммат бўлсин. Ана ўшалар, ўзлари нажот топгувчилардир».
«Биродаринг юзига табассум билан қарашинг садақадир».
«Одамлар йўлидан тошни, тиконни, ёки суякни олиб қўйишинг садақадир».
«Белгиси йўқ йўлдаги одамга йўл кўрсатишинг ҳам садақадир».
|