875. Зайд ибн Аслам розияллоҳу анҳудан р-и:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг даврларида машриқдан икки хатиб одам келди. Бас, иккилари туриб гапирдилар ва ўтирдилар. Сўнг Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг хатиблари Собит ибн Қайс турди ва гапирди. Одамлар икковининг гапидан ажабланишди. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам туриб хутба қилдилар ва:

«Ҳой, одамлар гапнигизни гапиринг. Албатта, гапни қийинлаштириш шайтондандир», дедилар.

Кейин Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Албатта, баъзи баёнда сеҳр бор», дедилар».

«Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам туриб хутба қилдилар ва:

«Ҳой, одамлар гапнигизни гапиринг. Албатта, гапни қийинлаштириш шайтондандир», дедилар.

Кейин Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Албатта, баъзи баёнда сеҳр бор», дедилар».

876. Анас розияллоҳу анҳудан р-и:

«Бир киши Умарнинг ҳузурида хутба қилди ва гапни кўпатириб юборди. Шунда Умар:

«Албатта, хутбада гапни кўпайтириш шайтоннинг шақшақаларидандир», деди».

877. Абу Язийд ёки Маън ибн Язийддан р-и:

«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Масжидларингизда жамланинглар! Қайси қавм жамланса, мени чақирсин», дедилар.

Бас, аввал бизнинг ҳузуримизга келиб ўтирдилар. Шунда бизда бир гапирувчи гап бошлаб:

«Албатта, ҳамд ҳамднинг Ундан бошқа мақсади ва Унинг ортидан кирар жойи йўқ Аллоҳга бўлсин!» деди.

Бас, У зот ғазабландилар ва туриб кетдилар. Биз ўзаро бир-биримизни аломат қилдик ва «Биринчи бизнинг ҳузуримизга келган эдилар. Энди бошқа масжидга кетдилар» дедик.

Ортларидан бориб сўзладик. Бас, биз билан қайтиб келдилар. Аввалги жойларига ёки ўшанга яқин жойга ўтирдилар. Сўнгра:

«Хоҳлаган нарсасини олдида, хоҳлаган нарсасини ортида қиладиган Аллоҳга ҳамд бўлсин! Албатта, баъзи баёнда сеҳр бордир» дедилар ва бизга амр қилдилар, таълим бердилар».