847. Анас розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бизнинг олдимизга кириб турардилар. Менинг Абу Умайр куняли кичик укам бор эди. Унинг кичкина қушчаси бор эди. Ўшани ўйнаб юрарди.
Бир куни қушча ўлиб қолди. Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам бизникига кириб, Абу Умайрни маҳзун ҳолда кўрдилар ва:
«Унга нима бўлди?» дедилар.
«Қушчаси ўлиб қолди», дейилди. Шунда У зот:
«Эй Абу Умайр! Маа фаъалан нуғойр?» дедилар».
|