829. Башир ибн Наҳийк розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам келдилар ва:
«Исминг Нима?» дедилар.
«Заҳм», дедим.
«Йўқ, сен Башийрсан!» дедилар.
Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам билан бирга юриб бораётсак:
«Эй Хасосийнинг ўғли! Аллоҳга қандай гинанг бор? Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам билан юрибсан», дедилар.
«Ота-онам сизга фидо бўлсин. Аллоҳга ҳеч қандай гинам йўқ. Ҳамма яхшиликларга эришдим», дедим.
У зот мушрикларнинг қабрлари ёнидан ўтаётиб:
«Анавулардан кўп яхшиликлар ўтиб кетди», дедилар.
Сўнг мусулмонларнинг қабрлари ёнидан ўтаётиб:
«Мана булар жуда кўп яхшиликларга эришдилар», дедилар. Сибтия деб аталадиган кавуш кийган киши қабрлар орасида юрган экан. У зот: «Ҳов ковуш кийган! Ковушларингни ташла!» дедилар. У киши ковушларини ечди».
830. Убайдуллоҳ ибн Иёддан, у отасидан ривоят қилинади:
«Башийрнинг аёли Лайлодан Башийр ибн Хасосадан ҳадис ривоят қилганини эшитдим. Унинг исми Заҳм эди. Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам уни Башийр деб номладилар».
|