574. Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Куфрнинг боши машриқ томондадир. Фахрланиш ва манманлик от ва туя аҳлида, пода ва жун аҳлидадир. Сокинлик қўй аҳлидадир», дедилар».

«Куфрнинг боши машриқ томондадир».

«Фахрланиш ва манманлик от ва туя аҳлида, подачи ва жун аҳлидадир».

«Сокинлик қўй аҳлидадир».

575. Ибн Аббос розияллоҳу анҳу айтади:

«Мен итлар ва қўйлардан ажабланаман. Бир йилда фалонча қўй сўйилади, фалончаси ҳадя қилинади. Ит эса, битта урғочи ит бунча ва бунча туғади. Ҳолбуки, қўйлар улардан кўп».

576. Абу Зубён айтади:

«Умар ибн Хаттоб менга:

«Эй Абу Зобён! Сенинг атоларингиз қанча?» деди.

«Икки минг беш юз», дедим.

«Эй Абу Зобён! Сен, Қурайш ғуломчалари сизларга бошлиқ бўлмай туриб, экин ва чорвани тут. Улар ила ато мол бўлмай қолади», деди».

577. Абда ибн Ҳазм айтади:

«Туя аҳли ва қўй соҳиблари ўзаро фахрланишди. Шунда Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Мусо пайғамбар этиб юборилганда, қўйчи эди. Довуд пайғамбар этиб юборилганда, қўйчи эди. Мен пайғамбар этиб юборилганимда, мен ҳам Ажёдда аҳлимнинг қўйини боқар эдим», дедилар».