449. Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Одамлар бинода кимўзарга киришмагунча қиёмат қоим бўлмайди», - дедилар».
450. Ҳурайс ибн Соид розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Ҳасаннинг: «Мен Усмон ибн Аффоннинг халифалик даврларида Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг завжаи мутоҳҳараларининг уйларига кирар эдим. Қўлимни чўзсам шифтларига етар эди», - деганини эшитдим».
451. Довуд ибн Қайсдан ривоят қилинади:
«Мен ҳужраларни кўрдим. Улар «жаридун нахл» - хурмоларнинг қобиғидан тўқилган, тепасига жун, кигиз тўсилган эди. Уйларнинг кенглиги ҳужранинг эшигидан деворигача олти ёки етти аршин бошқа томони эса ўн аршин эди. Деворнинг баландлиги етти-саккиз аршин эди. Оишанинг эшикларининг олдида тўхтадим. Эшиги мағрибга қараган эди».
452. Абдуллоҳ Румийдан ривоят қилинади:
«Умму Толқнинг олдига кирдим ва:
«Бу уйингнинг шифти бунча паст?» дедим.
«Эй болам! Мўминларнинг амири Умар ибн Хаттоб розияллоҳу анҳу ўз волийларига хат ёзиб, «Биноларингизни баланд қилманглар, бу сизларнинг энг ёмон кунларингиздан бўлади» деган эдилар», деди».
|