389. Абу Мусо Ашъарий розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Ҳеч бир кимса ёки ҳеч бир нарса Аллоҳ азза ва жаллачалик ўзи эшитган озорларга сабр қила олмайди. Улар «Аллоҳнинг боласи бор» дейишади. У зот эса уларга офият ва ризқ берур», дедилар».

390. Шақиқ розияллоҳу анҳу Абдуллоҳдан қуйидагиларни эшитган экан:

«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам одамларга мол тақсим қилиб бердилар. Одатда қандай тақсим қилган бўлсалар, шундай тақсимладилар.

Шу пайт ансорийлардан бир киши:

«Аллоҳнинг номи билан қасамки, мана шу тақсимлашда Аллоҳ Азза ва Жалланинг розилигини ирода қилинмади», деди.

«Буни Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга айтаман», дедим ва ҳузурларига борсам, у Зот саҳобаларнинг орасида ўтирган эканлар. Бас, қулоқларига секин айтдим. Бу нарса Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга жуда оғир ботди. Юзлари ўзгариб кетди. Ғазаблари қўзиди. Бу ҳолатларини кўриб, «Айтмасам бўлар экан», - дедим.

Сўнгра У зот:

«Мусога бундан ҳам кўпроқ озор беришган, лекин у сабр қилган», дедилар».