252. Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Кулгини камайтир. Зотан кўп кулги қалбни ўлдиради», дедилар».

253. Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Кулгини кўпайтирманглар. Чунки кўп кулги қалбни ўлдиради», дедилар».

254. Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ўз саҳобаларини бир гуруҳи олдига чиқдилар. Улар кулишиб, гаплашиб ўтиришарди. Шунда У Зот:

«Жоним қўлида бўлган Зот билан қасамки, агар мен билган нарсани билганингизда, оз кулиб, кўп йиғлалар эдингиз» дедилар-да, қайтиб кетдилар. Ул қавмни йиғлатдилар.

Шунда Аллоҳ Азза ва Жалла ваҳий юбориб:

«Эй Муҳаммад! Нега менинг бандаларимни ноумид қилдинг?» деди.

Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам қайтиб келиб:

«Суюнчли бўлинглар! Тўғри-ўртача бўлинглар, бир-бирингизга яқин бўлинглар!» дедилар».