195. Миқдод розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Ҳалол йўл билан топиб еган таоминг садақадир. Аҳли-аёлингга, болангга ёки ходимингга егизган таоминг ҳам садақадир», дедилар».

196. Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Садақанинг афзали ўзи муҳтож бўлиб туриб берилганидир. Юқори қўл паст қўлдан яхшидир», дедилар».

197. Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам садақа беришга буюрдилар. Шунда бир одам:

«Менинг бир динорим бор», деди.

«Уни ўзингга садақа қил», дедилар.

«Менда яна бир динор бор», деди.

«Уни аёлингга сарф қил», дедилар.

«Яна бошқаси бор», деди.

«Уни ходимингга сарф қил. Ундан кейин ўзинг биласан», дедилар».