1176. Абу Қилобадан ривоят қилинади:
«Абу Мулайҳ менга хабар берди:
«Отанг Зайд билан бирга Абдуллоҳ ибн Амрнинг олдига кирдик. У бизга деди:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васалламга менинг рўзам ҳақида айтилди. У зот олимга келдилар. Мен У зотга терининг ичига хурмонинг пўстлоғи тўлдирилган ёстиқ ташладим.
Бас, У зот ерга ўтирдилар. Ёстиқ ўртамизда қолди. Сўнг У зот менга:
«Ҳой Абдуллоҳ! Ҳар ойда уч кун етмайдими?» дедилар.
«Ё Аллоҳнинг Расули!» дедим.
«Беш», дедилар.
«Ё Аллоҳнинг Расули!» дедим.
«Етти», дедилар.
«Ё Аллоҳнинг Расули!» дедим.
«Тўққиз», дедилар.
«Ё Аллоҳнинг Расули!» дедим.
«Ўн бир», дедилар.
«Ё Аллоҳнинг Расули!» дедим.
«Довуднинг рўзасидан ортиқ рўза йўқ. Змаоннинг ярми. Бир кун тутиб, бир кун очиш дедилар».
1177. Абдуллоҳ ибн Буср розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам унинг отаси олдидан ўтдилар. Бас, у У зотга қотийфа ташлади. У зот унга ўтирдилар».
|