761. Адий ибн Артоъа розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг саҳобаларидан бирортаси ҳақида мақтов гап айтиладиган бўлса, у: «Аллоҳим! Булар ҳақида айтганларида мени сўроқ қилмагин, улар билмайдиган айбларимни мағфират қилгин!» дер эди».

762. Абу Қилоба розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Абу Абдуллоҳ Абу Масъудга ёки Абу Масъуд Абу Абдуллоҳга:

«Набий соллаллоҳу алайҳи васалламдан заъм – тахмин асосида даъво қилиш ҳақида нима эшитгансан?» деди.

«У кишининг қандоқ ҳам ёмон улови», деди».

763. Абул Муҳаллабдан ривоят қилинади:

«Абдуллоҳ ибн Омир:

«Эй Абу Масъуд! Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг «даъво қилишларича» ҳақида нима деганларни эшитгансан?» деди.

«У зотнинг «У кишининг қандоқ ҳам ёмон улови», деганларини эшитдим ва яна «Мўминни лаънатлаш уни қатл қилиш билан баробар» деганларини эшитдим», деди».