1742/1. Абу Ҳурайрадан р.а. ривоят қилинади. Расулуллоҳ  с.а.в. : «Сизлардан бирортангиз «Аллоҳим, агар хоҳласанг, мени кечир» ёки «Аллоҳим, агар хоҳласанг, менга раҳм қил», деб айтмасин. Балки жазм ва қатъият билан сўрасин. Чунки Аллоҳ таолони (бир нарса беришга ҳеч ким) мажбурлай олмайди», дедилар. Имом Бухорий ва Муслим ривоятлари.

Муслимнинг ривоятларида «Лекин қасд қилиб, қаттиқ сўрасин. Аллоҳ наздида бирор (хоҳ дунёвий, хоҳ ухровий) нарсанинг каттаси бўлмайди, албатта беради» бўлиб келган.

1743/2. Анасдан р.а. ривоят қилинади. Расулуллоҳ  с.а.в. : «Қачон сизлардан бирингиз дуо қилса, қатъият ила тиласин. «Аллоҳим, агар хоҳласанг, бергин», деб қатъиятсизлик ила сўрамасин. Чунки Аллоҳни (ҳеч ким бир нарса беришга) мажбурлай олмайди», дедилар. Имом Бухорий ва Муслим ривоятлари.