4. Абу Мусодан ривоят қилинади:
«Мен Ашъарийлардан бўлган икки киши билан Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларига қараб юрдим. Уларнинг бири менинг ўнг тарафимда, бошқаси чапимда эди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам мисвок қилар едилар. Иккиси ҳам иш сўрашди. Мен:
«Сизни ҳақ ила Набий қилиб юборган Зот ила қасам-ки, менга бу иккиси ичларидаги нарсани билдиришма ва иккиси иш сўрашларини билганим йўқ»,-дедим.
Мен  у зотнинг лабларини шишириб тагида турган мисвокларига қараб тургандекман.
«Биз иш сўраганлар билан унга истиъона қил(м)маймиз, лекин сен  бор»,-дедилар ва у(Абу Мусо розияллоҳу анҳу)ни Яманга юбордилар. Кейин ортларидан Муоз ибн Жабал розияллоҳу анҳуни юбордилар.