183- Ъало ибн Абдурраҳмон ибн Ёқубдан ривоят қилинади: Албатта Ъамир ибн Курайзнинг мавлоси абу Саъийд унга шундай хабар берди: Алатта Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Убай ибн Каъбни намоз ўқиятганларида чақирдилар, қачонки бўшаганларида (намоздан) у зотга етиштилар, бас у киши масжиддан чиқишни ирода қилганларида расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам қўлларини қўлларини устига қўйдиларда шундай дедилар: Албатта мен сени масжиддан чиқмасингдан бир сурани билиб олишинг ҳоҳлайман, Аллоҳ буни (сурани) мислини Тавротта ҳам Инжилда ҳам Қуръонда ҳам туширмаган. Убай шундай дедлар: уни умид қилган ҳолда юришимни секинлаштирдимда сўнг шундай дедим: Эй расулуллоҳ менга ваъда қилган сурангиз? Узот шундай дедилар: агар намозни бошласанг қандай ўқийсан? У киши шундай деди: (Ал-ҳамду лиллаҳи роббил Аъламин)ни то охиригача ўқидим, бас расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам шундай дедилар: У мана шу сура, у сабъул масоний, у менга берилган қуръон.       

184-Абу Нуъайм Ваҳб ибн Кайсандан ривоят қилинади: Албатта у Жобир ибн Абдуллоҳнинг шундай деганларини эштти: кимки бир ракатни умми қуръонни ўқимаасдан ўқиса у намоз ўқимапти илло имомни орқасида бўлса.(намози тўғри бўлади)