39 (995) 2308. Савбондан (р.а.) ривоят қилинади:
"Расулуллоҳ (с.а.в.): "Динорларнинг энг афзали бир динорки, киши уни аҳли-аёлига инфоқ қилса. Ва яна бир динорки, киши уни Аллоҳ йўлидаги уловига ишлатса. Ва яна бир динорки, Аллоҳ йўлидаги биродарига сарфласа", дедилар.
Абу Қилоба: "Расулуллоҳ (с.а.в.) аҳли-аёлларидан бошладилар", деб айтиб, сўнгра: "Қайси кимса бир кишидан афзалки, у кичик оилаларга инфоқ қилар, Аллоҳ ўша инфоқ сабабли ўша оилани манфаатлантириб, беҳожат қилар эди", дедилар.

39 (995) 2308. Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Бир динорки, Аллоҳ йўлида инфоқ қилган эдинг, бир динорки, қул (озод қилишда) инфоқ қилган эдинг ва яна бир динорки, мискин – бечораҳолга садақа қилган эдинг. Ва яна бир динорки, аҳли аёлингга инфоқ қилган эдинг, мана шу инфоқ қилганларингни энг ажри каттаси аҳли-аёлингга инфоқ қилганингдир", дедилар.

40 (996) 2309. Хайсамадан (р.а.) ривоят қилинади:
Бизлар Абдуллоҳ ибн Амр билан бирга ўтирган эдик. Шу пайт у кишининг иш бошқарувчилари келиб, ҳузурларига кирди. У зот: "Қулларга овқат бердингми?" дегандилар, иш бошқарувчи: "Йўқ", деди. Абдуллоҳ: "Бориб овқатини бергин. (Чунки) Расулуллоҳ (с.а.в.): Ризқига эга бўлатуриб, ушлаб туриш кишининг гуноҳкор эканига кифоя қилади", дедилар.