(...) Умму Саламадан (р.а.) ривоят қилинади:
“Расулуллоҳ (с.а.в.) Абу Саламанинг ҳузурига кирганларида (у вафот этиб), кўзи очиқ қолган эди. Расулуллоҳ (с.а.в.) кўзини юмиб қўйдилар. Сўнгра: "Агар руҳ қабз қилинса, кўз унга эргашади", дегандилар, Абу Саламанинг аҳлиялари шовқин кўтаришди. Шунда Расулуллоҳ (с.а.в.): "Ўзларингиз учун фақат яхшиликни дуо қилинглар. Чунки фаришталар айтаётган  нарсаларга омийн, дейишади", дедилар. Сўнгра яна: "Аллоҳим Абу Саламани мағфират қил. Унинг даражасини ҳидоят топганлар қаторига кўтар. Орқасида қолганлар учун ўзинг унинг ўрнини бос. Эй оламлар Рабби, уни ва бизни мағфират қил. Унинг қабрини кенг қил ва нурга тўлдир", дедилар.

(...) Бу ерда Холид ал-Ҳаззо ҳам юқоридагидек ривоятни келтирдилар. Фақат: "Унинг меросхўрларини ўзинг ўрнини бос" келтириб, “қабрини кенг қил”, дегандаги арабий "Ифсах", Сўзи ўрнига "Авсиъ" сўзи ишлатдилар. Ва яна еттинчи дуони унутиб қўйдим, дедилар.