(400) 53. Анасдан (р.а.) ривоят қилинади. Кунларнинг бирида Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам олдимизда туриб бироз мудрадиларда кейин табассум қилган ҳолда бошларини кўтардилар. Биз: «Эй Аллоҳнинг расули, нима учун кулдингиз», дедик. У зот: «Ҳозиргина менга бир сура нозил қилинди», деб «Албатта, Биз сенга Кавсарни бердик. Бас, Роббингга намоз ўқи ва жонлик сўй. Албатта, сени ёмон кўриб, айбловчининг орқаси кесикдир» ўқидиларда, кавсар нималигини биласизларми?» дедилар. Саҳобалар: «Аллоҳ ва унинг расули билувчироқ», дейишди. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «У шундай бир анҳорки, кўп яхшиликлари бордир. Раббим азза ва жалла менга уни ваъда қилди. Ўша сув ҳавзасига Қиёмат куни умматим тушади. У ердаги идишлар юлдузлар ададича бўлади. Кейин умматимдан бир кишини ўша ҳавзадан тортиб олинади. Мен: «Эй раббим, у киши умматимданку?» десам, сендан кейин нималар содир қилишганини билмайсан», деб айтади.
Ушбу ҳадисни Ибн Ҳужр ҳам ривоят қилиб «масжидда олдимизда», деган сўзни зиёда қилганлар.
Бу ерда юқоридаги ҳадис такрор келган. Фақат «У ердаги идишлар юлдузлар ададича бўлади», деган жумла зикр қилинмаган.