613 - وحَدَّثَنِي زُهَيْرُ بْنُ حَرْبٍ وَأَبُو غَسَّانَ الْمِسْمَعِيُّ ح وحَدَّثَنَاه مُحَمَّدُ بْنُ الْمُثَنَّى وَابْنُ بَشَّارٍ قَالُوا حَدَّثَنَا مُعَاذُ بْنُ هِشَامٍ قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ قَتَادَةَ وَمَطَرٌ عَنِ الْحَسَنِ عَنْ أَبِي رَافِعٍ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ أَنَّ نَبِيَّ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ إِذَا جَلَسَ بَيْنَ شُعَبِهَا الأرْبَعِ ثُمَّ جَهَدَهَا فَقَدْ وَجَبَ عَلَيْهِ الْغُسْلُ وَفِي حَدِيثِ مَطَرٍ وَإِنْ لَمْ يُنْزِلْ قَالَ زُهَيْرٌ مِنْ بَيْنِهِمْ بَيْنَ أَشْعُبِهَا الأرْبَعِ
حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَمْرِو بْنِ عَبَّادِ بْنِ جَبَلَةَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي عَدِيٍّ ح وحَدَّثَنَا مُحَمَّدُ ابْنُ الْمُثَنَّى حَدَّثَنِي وَهْبُ بْنُ جَرِيرٍ كِلاَهُمَا عَنْ شُعْبَةَ عَنْ قَتَادَةَ بِهَذَا الإسْنَادِ مِثْلَهُ غَيْرَ أَنَّ فِي حَدِيثِ شُعْبَةَ ثُمَّ اجْتَهَدَ وَلَمْ يَقُلْ وَإِنْ لَمْ يُنْزِلْ

613/1. Абу Ҳурайра розийаллоҳу анҳудан ривоят қилинади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Агар эр (хотиннинг) тўрт мучаси, яъни икки қўли ва икки оёғи орасига ўтирса, сўнгра жинсий яқинлик қилса, у кишига ғусл вожиб бўлади», дедилар.
Маторнинг ривоятларида «агар маний тушмаса ҳам» бўлиб келган.
Бу ерда юқоридаги ҳадис такрор келган. Фақат «маний тушмаса ҳам» сўзи зикр қилинмаган.

614 - وحَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْمُثَنَّى حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عِبْدِ اللهِ الأنْصَارِيُّ حَدَّثَنَا هِشَامُ بْنُ حَسَّانَ حَدَّثَنَا حُمَيْدُ بْنُ هِلاَلٍ عَنْ أَبِي بُرْدَةَ عَنْ أَبِي مُوسَى الأشْعَرِيِّ ح وحَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْمُثَنَّى حَدَّثَنَا عَبْدُ الأعْلَى وَهَذَا حَدِيثُهُ حَدَّثَنَا هِشَامٌ عَنْ حُمَيْدِ بْنِ هِلاَلٍ قَالَ وَلاَ أَعْلَمُهُ إِلاَ عَنْ أَبِي بُرْدَةَ عَنْ أَبِي مُوسَى قَالَ اخْتَلَفَ فِي ذَلِكَ رَهْطٌ مِنَ الْمُهَاجِرِينَ وَالأنْصَارِ فَقَالَ الأنْصَارِيُّونَ لاَ يَجِبُ الْغُسْلُ إِلاَ مِنَ الدَّفْقِ أَوْ مِنَ الْمَاءِ وَقَالَ الْمُهَاجِرُونَ بَلْ إِذَا خَالَطَ فَقَدْ وَجَبَ الْغُسْلُ قَالَ قَالَ أَبُو مُوسَى فَأَنَا أَشْفِيكُمْ مِنْ ذَلِكَ فَقُمْتُ فَاسْتَأْذَنْتُ عَلَى عَائِشَةَ فَأُذِنَ لِي فَقُلْتُ لَهَا يَا أُمَّاهْ أَوْ يَا أُمَّ الْمُؤْمِنِينَ إِنِّي أُرِيدُ أَنْ أَسْأَلَكِ عَنْ شَيْءٍ وَإِنِّي أَسْتَحْيِيكِ فَقَالَتْ لاَ تَسْتَحْيِي أَنْ تَسْأَلَنِي عَمَّا كُنْتَ سَائِلاً عَنْهُ أُمَّكَ الَّتِي وَلَدَتْكَ فَإِنَّمَا أَنَا أُمُّكَ قُلْتُ فَمَا يُوجِبُ الْغُسْلَ قَالَتْ عَلَى الْخَبِيرِ سَقَطْتَ قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِذَا جَلَسَ بَيْنَ شُعَبِهَا الأرْبَعِ وَمَسَّ الْخِتَانُ الْخِتَانَ فَقَدْ وَجَبَ الْغُسْلُ

614/2. Абу Мусо розийаллоҳу анҳудан ривоят қилинади. Бу зот: «Маний тушмаса ҳам, ғусл қилиш ёки қилмаслик ҳақида муҳожир ва ансорлар жамоаси ихтилоф қилиб қолишди. Ансорлар: «Отилиб чиққан маний сабабли ғусл вожиб бўлади», дейишди. Муҳожирлар: «Эр-хотин қовушса, бас, ғусл вожиб бўлади», дейишди. Мен: «Мен сизларга бу ҳақда ечим топиб бераман», дедим-да, ўрнимдан туриб Оиша розийаллоҳу анҳо ҳузурларига кириш учун изн сўрадим, Оиша розийаллоҳу анҳо рухсат бердилар. Мен у онамизга: «Эй мўминлар онаси, сиздан бир нарса ҳақида сўрашни хоҳлаяпман-у, лекин сиздан ҳаё қилмоқдаман», десам, Оиша онамиз: «Туққан онангдан нимани сўрасанг, мендан ўша нарсани сўрайвергин, чунки мен ҳам онангизман», дедилар. Мен: «Қайси нарса сабабли ғусл шарт бўлади?» десам, у онамиз: «Билимдонига йўлиқдинг-ку, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бу ҳақда: «Агар (эр хотинининг) тўрт мучаси, яъни икки қўли ва икки оёғи ўртасига ўтириб, хатна қилинадиган аъзоси хотинининг хатна қилинадиган аъзосига қовушса, ғусл вожиб бўлади», дедилар», деб айтдилар.

615 - حَدَّثَنَا هَارُونُ بْنُ مَعْرُوفٍ وَهَارُونُ بْنُ سَعِيدٍ الأيْلِيُّ قَالاَ حَدَّثَنَا ابْنُ وَهْبٍ أَخْبَرَنِي عِيَاضُ بْنُ عَبْدِ اللهِ عَنْ أَبِي الزُّبَيْرِ عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللهِ عَنْ أُمِّ كُلْثُومٍ عَنْ عَائِشَةَ زَوْجِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَتْ إِنَّ رَجُلاً سَأَلَ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَنِ الرَّجُلِ يُجَامِعُ أَهْلَهُ ثُمَّ يُكْسِلُ هَلْ عَلَيْهِمَا الْغُسْلُ وَعَائِشَةُ جَالِسَةٌ فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِنِّي لاَفْعَلُ ذَلِكَ أَنَا وَهَذِهِ ثُمَّ نَغْتَسِلُ

615/3. Оиша розийаллоҳу анҳодан ривоят қилинади. Бир киши Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан «Хотинни жимоъ қилса-да, маний тушмаса, икковларига ғусл қилиш лозимми?» деб сўради. У сўраётганида Оиша розийаллоҳу анҳо ҳам ўша ерда ўтиргандилар. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Биз сен айтган нарсани мана бу хотин (яъни, Оиша) билан бажарамиз-да, сўнгра ғусл қиламиз», дедилар.