406 –  حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ سَلاَمِ بْنِ عُبَيْدِ اللهِ الْجُمَحِيُّ حَدَّثَنَا الرَّبِيعُ يَعْنِي ابْنَ مُسْلِمٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ زِيَادٍ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ يَدْخُلُ مِنْ أُمَّتِي الْجَنَّةَ سَبْعُونَ أَلْفًا بِغَيْرِ حِسَابٍ فَقَالَ رَجُلٌ يَا رَسُولَ اللهِ ادْعُ الله أَنْ يَجْعَلَنِي مِنْهُمْ قَالَ اللهُمَّ اجْعَلْهُ مِنْهُمْ ثُمَّ قَامَ آخَرُ فَقَالَ يَا رَسُولَ اللهِ ادْعُ الله أَنْ يَجْعَلَنِي مِنْهُمْ قَالَ سَبَقَكَ بِهَا عُكَّاشَةُ
وحَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ بَشَّارٍ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ حَدَّثَنَا شُعْبَةُ قَالَ سَمِعْتُ مُحَمَّدَ بْنَ زِيَادٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا هُرَيْرَةَ يَقُولُ سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ بِمِثْلِ حَدِيثِ الرَّبِيعِ

406/1. Абу Ҳурайра розийаллоҳу анҳудан ривоят қилинади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Умматимдан етмиш минг киши ҳисоб-китобсиз жаннатга киради», деганларида, бир киши: «Эй Аллоҳнинг расули! Аллоҳдан сўраб дуо қилинг, мени ўшалардан қилсин», деди. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Аллоҳим, бу кишини ўша жаннатга ҳисоб-китобсиз кирадиганлардан қилгин», дедилар. Бир киши ўрнидан туриб: «Эй Аллоҳнинг расули! Аллоҳга дуо қилинг, мени ҳам ўшалардан қилсин», деди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Бу нарсани сўрашда Уккоша сендан ўзиб кетди», дедилар.
Бу ерда юқоридаги ҳадис такрор келган.
 
407 - حَدَّثَنِي حَرْمَلَةُ بْنُ يَحْيَى أَخْبَرَنَا ابْنُ وَهْبٍ قَالَ أَخْبَرَنِي يُونُسُ عَنِ ابْنِ شِهَابٍ قَالَ حَدَّثَنِي سَعِيدُ بْنُ الْمُسَيَّبِ أَنَّ أَبَا هُرَيْرَةَ حَدَّثَهُ قَالَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ يَدْخُلُ مِنْ أُمَّتِي زُمْرَةٌ هُمْ سَبْعُونَ أَلْفًا تُضِيءُ وُجُوهُهُمْ إِضَاءَةَ الْقَمَرِ لَيْلَةَ الْبَدْرِ قَالَ أَبُو هُرَيْرَةَ فَقَامَ عُكَّاشَةُ بْنُ مِحْصَنٍ الأسَدِيُّ يَرْفَعُ نَمِرَةً عَلَيْهِ فَقَالَ يَا رَسُولَ اللهِ ادْعُ الله أَنْ يَجْعَلَنِي مِنْهُمْ فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَسَلَّمَ اللهُمَّ اجْعَلْهُ مِنْهُمْ ثُمَّ قَامَ رَجُلٌ مِنَ الأنْصَارِ فَقَالَ يَا رَسُولَ اللهِ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ادْعُ الله أَنْ يَجْعَلَنِي مِنْهُمْ فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَسَلَّمَ سَبَقَكَ بِهَا عُكَّاشَةُ

407/2. Абу Ҳурайра розийаллоҳу анҳудан ривоят қилинади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Умматимдан бир жамоа (жаннатга) киради. Улар етмиш минг бўлиб, юзларидан бадр кечасидаги ойнинг нурига ўхшаб зиё таралиб туради», дедилар. Уккоша ибн Миҳсан ал-Асадий ўрнидан туриб, ола-була жундан тўқилган кийимини кўтарди-да: «Эй Аллоҳнинг расули! Менинг ўшалардан бўлишимни Аллоҳдан дуо қилиб сўранг», деганида, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Аллоҳим, Уккошани бу жамоадан қилгин», дедилар. Сўнгра ансорийлардан бир киши: «Эй Аллоҳнинг расули! Менинг ҳам ўшалардан бўлишимни Аллоҳдан сўраб дуо қилинг», деган эди, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Сўрашда Уккоша сендан ўзиб кетди», дедилар.

408 - وَحَدَّثَنِي حَرْمَلَةُ بْنُ يَحْيَى حَدَّثَنَا عَبْدُ اللهِ بْنُ وَهْبٍ أَخْبَرَنِي حَيْوَةُ قَالَ حَدَّثَنِي أَبُو يُونُسَ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ يَدْخُلُ الْجَنَّةَ مِنْ أُمَّتِي سَبْعُونَ أَلْفًا زُمْرَةٌ وَاحِدَةٌ مِنْهُمْ عَلَى صُورَةِ الْقَمَرِ

408/3. Абу Ҳурайра розийаллоҳу анҳудан ривоят қилинади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Умматимдан жаннатга етмиш мингтаси киради. Улар бир жамоа бўлиб, ораларида ой суратидаги кишилар ҳам бор», деб айтдилар.

409 –  حَدَّثَنَا يَحْيَى بْنُ خَلَفٍ الْبَاهِلِيُّ حَدَّثَنَا الْمُعْتَمِرُ عَنْ هِشَامِ بْنِ حَسَّانَ عَنْ مُحَمَّدٍ يَعْنِي ابْنَ سِيرِينَ قَالَ حَدَّثَنِي عِمْرَانُ قَالَ قَالَ نَبِيُّ اللهِ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَدْخُلُ الْجَنَّةَ مِنْ أُمَّتِي سَبْعُونَ أَلْفًا بِغَيْرِ حِسَابٍ قَالُوا وَمَنْ هُمْ يَا رَسُولَ اللهِ قَالَ هُمِ الَّذِينَ لاَ يَكْتَوُونَ وَلاَ يَسْتَرْقُونَ وَعَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ فَقَامَ عُكَّاشَةُ فَقَالَ ادْعُ الله أَنْ يَجْعَلَنِي مِنْهُمْ قَالَ أَنْتَ مِنْهُمْ قَالَ فَقَامَ رَجُلٌ فَقَالَ يَا نَبِيَّ اللهِ ادْعُ الله أَنْ يَجْعَلَنِي مِنْهُمْ قَالَ سَبَقَكَ بِهَا عُكَّاشَةُ

409/4. Имрон розийаллоҳу анҳудан ривоят қилинади. Аллоҳнинг набийи Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Умматимдан етмиш мингтаси ҳисоб-китобсиз жаннатга киради», деганларида, саҳобалар: «Эй Аллоҳнинг расули, улар ўзи кимлар?» дейишди. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Улар (даволанишда) тамға урмайдиган, дам солдирмайдиган ва Раббиларига таваккал қиладиган кишилардир», дедилар. Уккоша ўрнидан туриб: «Менинг ўшалардан бўлишимни Аллоҳдан сўраб дуо қилинг», деганларида, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Сен улардансан», дедилар. Ва яна бир киши ўрнидан туриб: «Эй Аллоҳнинг набийи! Менинг ҳам ўшалардан бўлишимни Аллоҳдан сўраб дуо қилинг», деганида, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Буни сўрашда Уккоша ўзиб кетди», дедилар.

410 –  حَدَّثَنِي زُهَيْرُ بْنُ حَرْبٍ حَدَّثَنَا عَبْدُ الصَّمَدِ بْنُ عَبْدِ الْوَارِثِ حَدَّثَنَا حَاجِبُ بْنُ عُمَرَ أَبُو خُشَيْنَةَ الثَّقَفِيُّ حَدَّثَنَا الْحَكَمُ بْنُ الأعْرَجِ عَنْ عِمْرَانَ بْنِ حُصَيْنٍ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ يَدْخُلُ الْجَنَّةَ مِنْ أُمَّتِي سَبْعُونَ أَلْفًا بِغَيْرِ حِسَابٍ قَالُوا مَنْ هُمْ يَا رَسُولَ اللهِ قَالَ هُمِ الَّذِينَ لاَ يَسْتَرْقُونَ وَلاَ يَتَطَيَّرُونَ وَلاَ يَكْتَوُونَ وَعَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ

410/5. Имрон ибн Ҳусайн розийаллоҳу анҳудан ривоят қилинади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Умматимдан етмиш мингтаси ҳисоб-китобсиз жаннатга киради», деганларида, саҳобалар: «Улар ўзи кимлар, эй Аллоҳнинг расули?» дейишди. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Улар дам солдирмайдиган, шумланмайдиган ва тамға урмайдиган ҳамда Раббиларига таваккал қиладиган кишилардир», дедилар.

411 –  حَدَّثَنَا قُتَيْبَةُ بْنُ سَعِيدٍ حَدَّثَنَا عَبْدُ الْعَزِيزِ يَعْنِي ابْنَ أَبِي حَازِمٍ عَنْ أَبِي حَازِمٍ عَنْ سَهْلِ بْنِ سَعْدٍ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ لَيَدْخُلَنَّ الْجَنَّةَ مِنْ أُمَّتِي سَبْعُونَ أَلْفًا أَوْ سَبْعُ مِائَةِ أَلْفٍ لاَ يَدْرِي أَبُو حَازِمٍ أَيَّهُمَا قَالَ مُتَمَاسِكُونَ آخِذٌ بَعْضُهُمْ بَعْضًا لاَ يَدْخُلُ أَوَّلُهُمْ حَتَّى يَدْخُلَ آخِرُهُمْ وُجُوهُهُمْ عَلَى صُورَةِ الْقَمَرِ لَيْلَةَ الْبَدْرِ

411/6. Саҳл ибн Саъд розийаллоҳу анҳудан ривоят қилинади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Албатта умматимдан етмиш мингтаси ёки етти юз мингтаси жаннатга киради. (Ушбу ҳадис ровийларидан бири Абу Ҳозим етмиш мингми, етти юз мингми, билмаганлар.) Уларнинг баъзилари баъзиларини ушлаб олишади. Охиргилари кирмагунича аввалгилари ҳам кирмайди. Уларнинг юзлари бадр кечасидаги ойнинг суратига ўхшайди», дедилар.

412 – حَدَّثَنَا سَعِيدُ بْنُ مَنْصُورٍ حَدَّثَنَا هُشَيْمٌ أَخْبَرَنَا حُصَيْنُ بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ قَالَ كُنْتُ عِنْدَ سَعِيدِ بْنِ جُبَيْرٍ فَقَالَ أَيُّكُمْ رَأَى الْكَوْكَبَ الَّذِي انْقَضَّ الْبَارِحَةَ قُلْتُ أَنَا ثُمَّ قُلْتُ أَمَا إِنِّي لَمْ أَكُنْ فِي صَلاَةٍ وَلَكِنِّي لُدِغْتُ قَالَ فَمَاذَا صَنَعْتَ قُلْتُ اسْتَرْقَيْتُ قَالَ فَمَا حَمَلَكَ عَلَى ذَلِكَ قُلْتُ حَدِيثٌ حَدَّثَنَاهُ الشَّعْبِيُّ فَقَالَ وَمَا حَدَّثَكُمُ الشَّعْبِيُّ قُلْتُ حَدَّثَنَا عَنْ بُرَيْدَةَ بْنِ حُصَيْبٍ الأسْلَمِيِّ أَنَّهُ قَالَ لاَ رُقْيَةَ إِلاَّ مِنْ عَيْنٍ أَوْ حُمَةٍ فَقَالَ قَدْ أَحْسَنَ مَنِ انْتَهَى إِلَى مَا سَمِعَ وَلَكِنْ حَدَّثَنَا ابْنُ عَبَّاسٍ عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ عُرِضَتْ عَلَيَّ الأمَمُ فَرَأَيْتُ النَّبِيَّ وَمَعَهُ الرُّهَيْطُ وَالنَّبِيَّ وَمَعَهُ الرَّجُلُ وَالرَّجُلاَنِ وَالنَّبِيَّ لَيْسَ مَعَهُ أَحَدٌ إِذْ رُفِعَ لِي سَوَادٌ عَظِيمٌ فَظَنَنْتُ أَنَّهُمْ أُمَّتِي فَقِيلَ لِي هَذَا مُوسَى صَلَّى الله عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَقَوْمُهُ وَلَكِنِ انْظُرْ إِلَى الأفُقِ فَنَظَرْتُ فَإِذَا سَوَادٌ عَظِيمٌ فَقِيلَ لِي انْظُرْ إِلَى الأفُقِ الآخَرِ فَإِذَا سَوَادٌ عَظِيمٌ فَقِيلَ لِي هَذِهِ أُمَّتُكَ وَمَعَهُمْ سَبْعُونَ أَلْفًا يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ بِغَيْرِ حِسَابٍ وَلاَ عَذَابٍ ثُمَّ نَهَضَ فَدَخَلَ مَنْزِلَهُ فَخَاضَ النَّاسُ فِي أُولَئِكَ الَّذِينَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ بِغَيْرِ حِسَابٍ وَلاَ عَذَابٍ فَقَالَ بَعْضُهُمْ فَلَعَلَّهُمِ الَّذِينَ صَحِبُوا رَسُولَ اللهِ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَقَالَ بَعْضُهُمْ فَلَعَلَّهُمِ الَّذِينَ وُلِدُوا فِي الإسْلاَمِ وَلَمْ يُشْرِكُوا بِاللهِ وَذَكَرُوا أَشْيَاءَ فَخَرَجَ عَلَيْهِمْ رَسُولُ اللهِ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ مَا الَّذِي تَخُوضُونَ فِيهِ فَأَخْبَرُوهُ فَقَالَ هُمِ الَّذِينَ لاَ يَرْقُونَ وَلاَ يَسْتَرْقُونَ وَلاَ يَتَطَيَّرُونَ وَعَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ فَقَامَ عُكَّاشَةُ بْنُ مِحْصَنٍ فَقَالَ ادْعُ الله أَنْ يَجْعَلَنِي مِنْهُمْ فَقَالَ أَنْتَ مِنْهُمْ ثُمَّ قَامَ رَجُلٌ آخَرُ فَقَالَ ادْعُ الله أَنْ يَجْعَلَنِي مِنْهُمْ فَقَالَ سَبَقَكَ بِهَا عُكَّاشَةُ
حَدَّثَنَا أَبُو بَكْرِ بْنُ أَبِي شَيْبَةَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ فُضَيْلٍ عَنْ حُصَيْنٍ عَنْ سَعِيدِ بْنِ جُبَيْرٍ حَدَّثَنَا ابْنُ عَبَّاسٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عُرِضَتْ عَلَيَّ الأمَمُ ثُمَّ ذَكَرَ بَاقِيَ الْحَدِيثِ نَحْوَ حَدِيثِ هُشَيْمٍ وَلَمْ يَذْكُرْ أَوَّلَ حَدِيثِهِ

412/7. Ҳусайн ибн Абдураҳмондан ривоят қилинади. «Мен Саид ибн Жубайрнинг ҳузурларида эдим. Шунда у зот: «Кечаги кун қайси бирингиз юлдуз тушганини кўрди?» дегандилар, «Мен», дедим-да, кейин: «Намоз ўқимаётган эдим, лекин нимадир чақиб олганди», деб айтдим. (Бу сўз билан у зот ибодат қилиб кечани бедор ўтказар экан, деб ўйлашлардан ва ибодатлари риё бўлишидан ўзларини йироқ қилмоқдалар. Ҳақиқатда ибодат қилмаётган эдилар.) «Кейин нима қилдинг?» дедилар. Мен: «Дам солдим», дедим. У зот: «Бу нарсага нима мажбур қилди?» дедилар. Мен: «Шаъбий гапириб берган ҳадис», дедим. У зот: «Шаъбий сизларга нима деб айтди?» дедилар. Мен: «Унинг Бурайда ибн Ҳусайндан қилган ривоятида келтирилишича, албатта дам солиш фақатгина икки нарсада жоиз: кўз тегишида ва заҳарли нарса чақиб олганида», деб айтдим. Шунда у зот: «Ким эшитган нарсаси устидагина тўхтаса яхши иш қилибди. Лекин Ибн Аббос Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан эшитган нарсаларини қуйидагича сўзлаб бердилар: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Менга умматлар намойиш этилди. Баъзи пайғамбарларнинг атрофида жамоатнинг, баъзилари атрофида бир ва икки кишининг турганини ва баъзиларининг атрофида ҳеч ким йўқлигини кўрдим. Шу пайт менга улкан оломон кўрсатилди. Умматим бўлса керак, деб гумон қилдим. Аммо менга: «Бу Мусо алайҳиссалом ва у зотнинг қавмлари, лекин сен уфққа қарагин», дейилди. Қарасам, улкан оломон турибди. Яна менга бошқа уфққа қарагин, дейилди. Яна қарасам, улкан оломон турибди. «Бас, мана шу умматингдир. Улар билан бирга етмиш мингтаси ҳисоб-китобсиз ва азобсиз жаннатга киради», деб айтилди», дедилар-да, сўнг ўринларидан туриб хоналарига кириб кетдилар. Одамлар эса жаннатга ҳисоб-китобсиз ва азобсиз кирувчи ўша кишилар ҳақида гурунглаша бошлашди. Баъзилари: «Улар Расулуллоҳ саҳобалари бўлса керак», дейишди. Ва яна баъзилари эса: «Улар Исломда туғилиб, Аллоҳга бирор нарсани шерик қилмаганлар бўлса керак», деди ва яна бошқа бир қанча нарсаларни зикр қилишди. Шу пайт Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам уларнинг ҳузурига чиқиб: «Нима ҳақда гурунглашмоқдасизлар?» деган эдилар, саҳобалар бу ҳақда хабар беришди. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Жаннатга ҳисоб-китобсиз ва азобсиз кирувчилар дам солмайдиган, дам солдирмайдиган ва шумланмайдиган ҳамда Раббиларига таваккал қиладиган кимсалардир», дедилар. Уккоша ибн Миҳсан бу сўзларни эшитиб: «Менинг ўшалардан бўлишимни Аллоҳдан сўраб дуо қилинг», деган эдилар, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Сен улардансан», дедилар. Сўнгра бошқа бир киши ўрнидан туриб: «Менинг ҳам ўшалардан бўлишимни Аллоҳдан сўраб дуо қилинг», деган эди, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Бу нарсани сўрашда Уккоша сендан ўзиб кетди», дедилар», деб айтдилар».
Бу ерда юқоридаги ҳадис такрор келган. Лекин «Менга умматлар намойиш этилди» жумласидан олдинги гаплар келтирилмаган.