404 – حَدَّثَنِي أَبُو بَكْرِ بْنُ أَبِي شَيْبَةَ حَدَّثَنَا حَفْصُ بْنُ غِيَاثٍ عَنْ دَاوُدَ عَنِ الشَّعْبِيِّ عَنْ مَسْرُوقٍ عَنْ عَائِشَةَ قَالَتْ قُلْتُ يَا رَسُولَ اللهِ ابْنُ جُدْعَانَ كَانَ فِي الْجَاهِلِيَّةِ يَصِلُ الرَّحِمَ وَيُطْعِمُ الْمِسْكِينَ فَهَلْ ذَاكَ نَافِعُهُ قَالَ لاَ يَنْفَعُهُ إِنَّهُ لَمْ يَقُلْ يَوْمًا رَبِّ اغْفِرْ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ
404/1. Оиша розийаллоҳу анҳодан ривоят қилинади. «Мен: «Эй Аллоҳнинг расули! Ибн Жудъон исмли шахс жоҳилият даврида ҳам қариндош-уруғчилик ришталарини тиклаб, мискинларга овқат улашар эди, мана шу ишлари унга (охиратда) фойда берадими?» деганимда, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Фойда бермайди, чунки у бирор кун ҳам «Раббиғфирлий хатийатий явмаддийн», яъни «Раббим, хатоларимни қиёмат кунида кечиргин», деб айтмаган», дедилар».
|