349 - حَدَّثَنَا أَبُو بَكْرِ بْنُ أَبِي شَيْبَةَ وَأَبُو كُرَيْبٍ قَالاَ حَدَّثَنَا أَبُو مُعَاوِيَةَ حَدَّثَنَا الأعْمَشُ عَنْ عَمْرِو بْنِ مُرَّةَ عَنْ أَبِي عُبَيْدَةَ عَنْ أَبِي مُوسَى قَالَ قَامَ فِينَا رَسُولُ اللهِ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَسَلَّمَ بِخَمْسِ كَلِمَاتٍ فَقَالَ إِنَّ الله عَزَّ وَجَلَّ لاَ يَنَامُ وَلاَ يَنْبَغِي لَهُ أَنْ يَنَامَ يَخْفِضُ الْقِسْطَ وَيَرْفَعُهُ يُرْفَعُ إِلَيْهِ عَمَلُ اللَّيْلِ قَبْلَ عَمَلِ النَّهَارِ وَعَمَلُ النَّهَارِ قَبْلَ عَمَلِ اللَّيْلِ حِجَابُهُ النُّورُ وَفِي رِوَايَةِ أَبِي بَكْرٍ النَّارُ لَوْ كَشَفَهُ لأحْرَقَتْ سُبُحَاتُ وَجْهِهِ مَا انْتَهَى إِلَيْهِ بَصَرُهُ مِنْ خَلْقِهِ وَفِي رِوَايَةِ أَبِي بَكْرٍ عَنِ الأعْمَشِ وَلَمْ يَقُلْ حَدَّثَنَا
349/1. Абу Мусо розийаллоҳу анҳудан ривоят қилинади. «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам орамизда беш калима билан турдилар: «Албатта Аллоҳ таоло ухламайди, Унга ухлаш лозим ҳам эмас. Ризқларни камайтириб-кўпайтиради. Кечки амаллар кундузги амаллардан, кундузги амаллар кечки амаллардан олдин Унинг ҳузурига кўтарилади. Уни тўсиб турадиган нарса нурдир. (Абу Бакр ривоятларида айтилишича, оловдир.) Агар У тўсиқни очиб юборса, Унинг Зотидаги улуғлик кўзи тушган жойигача махлуқотларини куйдириб юборади». Абу Бакр Аъмашдан қилган ривоятларида арабча матндаги «Ҳаддасана» деган сўзни айтмаганлар.
350 - حَدَّثَنَا إِسْحَقُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ أَخْبَرَنَا جَرِيرٌ عَنِ الأعْمَشِ بِهَذَا الإسْنَادِ قَالَ قَامَ فِينَا رَسُولُ اللهِ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَسَلَّمَ بِأَرْبَعِ كَلِمَاتٍ ثُمَّ ذَكَرَ بِمِثْلِ حَدِيثِ أَبِي مُعَاوِيَةَ وَلَمْ يَذْكُرْ مِنْ خَلْقِهِ وَقَالَ حِجَابُهُ النُّورُ
350/2. Аъмаш розийаллоҳу анҳудан ривоят қилинади. «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам орамизда тўртта калима билан турдилар», деб юқоридаги ҳадисни зикр қилдилар. «Махлуқотларини куйдириб юборади, Уни тўсиб турадиган нарса нурдир», деган сўзни қўшмаганлар.
351 - حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْمُثَنَّى وَابْنُ بَشَّارٍ قَالاَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ قَالَ حَدَّثَنِي شُعْبَةُ عَنْ عَمْرِو بْنِ مُرَّةَ عَنْ أَبِي عُبَيْدَةَ عَنْ أَبِي مُوسَى قَالَ قَامَ فِينَا رَسُولُ اللهِ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَسَلَّمَ بِأَرْبَعٍ إِنَّ الله لاَ يَنَامُ وَلاَ يَنْبَغِي لَهُ أَنْ يَنَامَ يَرْفَعُ الْقِسْطَ وَيَخْفِضُهُ وَيُرْفَعُ إِلَيْهِ عَمَلُ النَّهَارِ بِاللَّيْلِ وَعَمَلُ اللَّيْلِ بِالنَّهَارِ
351/3. Абу Мусо розийаллоҳу анҳудан ривоят қилинади. «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам орамизда тўртта сўз билан турдилар: «Албатта Аллоҳ таоло ухламайди, У учун ухлашлик лозим ҳам эмас, ризқни кўтариб пастлатувчи ва кундузги амал кечасидаги билан, кечасидаги амал кундузидаги билан Унга кўтарилади».
|