Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам такбир билан қироат орасида бир оз сукут сақлаб турар эдилар. Бас, мен:
«Ота-онам сизга фидо бўлсин, эй, Аллоҳнинг Расули такбир билан қироатнинг орасида сукут сақлаганингизда нима дейсиз?» дедим. У зот:
«Аллоҳумма боиъд байни ва байна хатоёя камо баъадта байнал машриқи вал мағриби. Аллоҳумма наққинии минал хатоё камо юнаққо ас-савбул абязу минад данаси. Аллоҳумма иғсил хатоёя бил мааи вас салжи вал баради», дейман», дедилар».
Бухорий, Муслим, Абу Довуд, Насаий ривоят қилган.

Ибн Умар розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади:
«Биз Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам билан намоз ўқиётган эдик. Қавмнинг ичидан бир киши:
«Аллоҳу акбару кабийран. Валҳамду лиллаҳи касийран ва субҳаналлоҳи букратан ва асийлан», деди.
Бас, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Бундоқ деб айтган ким?» -дедилар.
Қавмнинг ичидан бир одам:
«Мен, эй, Аллоҳнинг Расули», деди.
У зот соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Мен ўша(сўз)ларга ажабландим. Уларга осмоннинг эшиклари очилди», дедилар. Ибн Умар:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг шуни айтганларидан буён ўша сўзларни тарк қилмадим», деди».
Муслим ва Термизий ривоят қилган.

Али розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам қачон намозга турсалар такбир айтар, сўнгра:
«Юзимни осмонлару ерни яратган зотга ботил динларда моил бўлган мусулмон ҳолимда юзлантирдим. Мен мушриклардан эмасман. Албатта, менинг намозим, ибодатларим, тиригим ва ўлигим оламларнинг Роббиси, Аллоҳникидир. Унинг шериги йўқдир. Мана шунга амр қилиндим. Мен мусулмонлардандирман. Эй, бор Худоё, Ўзинг подшоҳсан. Сендан ўзга ибодатга сазовор зот йўқ. Сен менинг Роббимсан. Мен Сенинг бандангман. Мен ўз жонимга зулм қилдим ва гуноҳимни эътироф қилдим. Бас, менинг ҳамма гуноҳларимни мағфират қилгин. Гуноҳларни Сенинг Ўзингдан бошқа мағфират қилмас. Мени энг гўзал ахлоқларга ҳидоят қилгин. Гўзал ахлоқларга Сенинг Ўзингдан бошқа ҳидоят қилмас. Мендан уларнинг ёмонини четлатгин. Уларнинг ёмонини Сенинг Ўзингдан бошқа четлатмас. Сенга, лаббай, дейман. Сенинг амрингга мусоадага тайёрман. Яхшиликнинг барчаси Сенинг икки қўлингда. Ёмонлик сенга нисбат берилмас. Мен Сенданман ва Сенга борурман. Муборак бўлдинг ва олий бўлдинг. Сенга истиғфор айтаман ва тавба қиламан», дер эдилар».
Муслим, Абу Довуд, Термизий, Насаий ривоят қилган.

Абу Саъад розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам кечаси қачон намозга турсалар такбир айтар эдилар ва сўнгра:
«Субҳанакаллоҳумма ва биҳамдика ва таборака исмука ва таъала жаддука ва лаа илаҳа ғойрука», дер эдилар.
Кейин эса, «Аллоҳу акбару кабийран, ундан кейин, Аъузу биллаҳис самийъил азийм минаш шайтонир рожийм мин ҳамзиҳи ва нафсиҳи ва нафхиҳи», дер эдилар».
Абу Довуд, Термизий, Насаий ривоят қилганлар.

Усмон ибн Абул Осс розияллоҳу анҳу Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи савалламнинг ҳузурларига келиб:
«Эй, Аллоҳнинг Расули, Шайтон мен билан намозим ва қироатим орасида тўсиқ бўлди. У мени қироатда иқтибосга соляпти», деди.
Бас, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Ўша Ханзаб, деб номланадиган шайтондир. Қачон уни ҳис қилсанг «аъузу биллаҳи»ни айтгинда чап томонга уч марта туфлагин», дедилар.
У: «Мен ўшандоқ қилган эдим, Аллоҳ мендан уни кетказди», деди».
Муслим «руқя» - «дам солиш» бобида келтирган.

Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Қачон имом, омин, деса, сизлар ҳам, омин, денглар. Чунки, кимнинг омини фаришталарнинг оминига мувофиқ келса, унинг ўтган гуноҳлари мағфират қилинади», дедилар».
Бухорий, Муслим, Абу Довуд, Термизий, Насаий ривоят қилган.

Яна ўша кишидан ривоят қилинади:
«Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам «Ғойрил мағзуби алайҳим валаззооллийни» тиловат қилсалар, омин, дер эдилар, у кишининг ортида, биринчи сафда турган одам эшитар эди».
Абу Довуд, Термизий ва ал-Ҳоким саҳиҳ, деган.