838/1. Муовия ибн Ҳакам ас-Сулмийдан (р.а.) ривоят қилинади. «Эй Расулуллоҳ, бизда кишилар шумланишади», деганимда, у зот: «Бу уларнинг қалбларида бор нарсадир, уларни тўсиб бўлмайди», дедилар». Имом Муслим ривоятлари.

839/2. Урва ибн Омир ал-Жуҳанийдан (р.а.) ривоят қилинади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан шумланиш ҳақида сўралганда, «Унинг тўғриси некбинликдир, мусулмонни шумланиш (орқага) қайтара олмайди. Агар шумланишдан бирор кариҳ нарсани кўрсанглар,

 «Аллоҳумма ла я‘тий билҳасаноти илла анта вала язҳабу биссаййи‘оти илла анта вала ҳавла вала қуввата илла биллаҳи», деб айтинглар», дедилар. (Маъноси: «Аллоҳим, яхшиликларни Сен олиб келасан. Ёмонликларни ҳам Сен кетказасан. Сендан бошқа бирор ўзгартирувчи ҳам, қувват ҳам йўқдир».) Ибн Сунний ва бошқалар ривоятлари.