320/1. Ибн Умар (р.а.) айтадилар: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам менга: «Агар султондан ёки бошқа кишидан қўрқсанг:

«Ла илаҳа иллаллоҳул ҳалиймул ҳакийм. Субҳаналлоҳи роббис самаватис сабъи ва роббил ъаршил ъазийм, ла илаҳа илла анта ъазза жарука ва жалла санаука», деб айт», дедилар». (Маъноси: Ҳаким ва ҳалим сифатли Аллоҳдан бошқа илоҳ йўқ. Етти осмон ва улуғ аршнинг рабби Аллоҳ покдир. Сендан бошқа илоҳ йўқ. Ҳимоянг азиз бўлди. Саноинг улуғ бўлди.) Ибн Сунний ривоятлари

(Юқорида келтирилган Абу Мусодан ривоят қилинган дуони айтса ҳам, жоиз ва мустаҳабдир.)