Бу вақтда ҳам зикрларни кўпайтириш мустаҳабдир. Салаф ва халаф уламолари оятдаги «солатул вусто»--«ўрта намоз»ни аср намози деб иттифоқ қилишган. Аллоҳнинг:

«Қуёш чиқишидан олдин ва ботишидан аввал Парвардигорингизга ҳамд айтиш ила (Уни) поклаб ёд этинг» (Тоҳа сураси, 130-оят), деган сўзи ҳам ушбу сўзимизга далил бўлади. Бу борадаги оятлар жуда кўп:

«Қуёш оғганида ва кечқурун Раббингизга ҳамд айтиш ила (Уни) покланг» (ўофир сураси, 55-оят);

«Парвардигорингизни ичингизда ёлвориб, қўрқиб, дилдан эртаю кеч ёд этинг» (Аъроф сураси, 205-оят);

«У (масжидларда) эртаю кеч У зотни поклаб ёд этадиган кишилар бордирки, уларни тижорат ҳам, олди-сотди ҳам Аллоҳни зикр қилишдан тўса олмас» (Нур сураси, 36-оят).

211/1. Анасдан (р.а.) ривоят қилинади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Аср намозидан то қуёш ботгунигача Аллоҳни зикр қилувчи бир қавм билан ўтиришим Исмоил алайҳиссалом зурриётларидан саксонта қулни озод қилишдан маҳбуброқдир», дедилар. Ибн Сунний заиф иснод билан ривоят қилганлар.