1065. Убайд ибн Умайрдан ривоят қилинади:
«Абу Мусо Ашъарий Умар ибн Хаттобнинг ҳузурига киришга изн сўради. У изн бермади. Машғул бўлса керак. Абу Мусо қайтиб кетди. Умар бўшади ва:
«Абдуллоҳ ибн Қайснинг овозини эшитгандай бўлдимми? Изн беринглар, кирсин!» деди.
«У қайтиб кетди», дейилди.
Умар уни чақиртирди ва у келиб:
«Биз шунга буюрилганмиз», деди.
Шунда Умар:
«Менга бу гапга ҳужжат келтирасан!» деди.
Абу Мусо ансорийларнинг мажлисига бориб, ёрдам сўради. Улар:
«Бунна бизнинг энг кичигимиз Абу Саъийд Худрий сенинг фойдангга гувоҳлик беради», дейишди.
Абу Мусо ёш Абу Саъийдни олиб қайтди.
Бас, Умар: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ишларидан менга махфий қолгани бор экан-ку! Бозорма-бозор юраверибман», деди. Яъни, тижорат билан машғул бўлиб дегани».
|