1009. Бистомдан ривоят қилинади:

«Муовия ибн Қурранинг қуйидагиларни айтганини эшитдим: «Отам менга:

«Эй болам! Яхшилигидан умидвор бўлган мажлисда ўтирган бўлсанг бир ҳожатинг туфайли шошилиб турмоқчи бўлсанг, «Саламун алайкум» дегин. Шунда мазкур мажлисда топилган савобларда уларга шерик бўласан. Бир қавм  мажлисда ўтирса, сенг ундан Аллоҳнинг зикрини қилмай тарқалиб кетса, албатта, ўлган эшакнинг сасиган гўштини еб тургандек бўладилар», деди».

1010. Абу Марям Абу Ҳурайрадан қуйидагиларни айтганини эшитган:

«Бир киши биродарини учратса, салом берсин. Ораларини дарахт ёки девор ажратса, қайта учрашганларида яна салом берсин».

1011. Анас ибн Молик розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг саҳобалари жамланган бўлардилар. Олдиларидан дарахт чиқиб қолса, уларнинг бир тоифаси унинг ўнг томонидан, яна бир тоифаси чап томонидан айланиб ўтардилар ва мулоқот бўлганларида бир-бирларига салом берар эдилар».