941. Абу Бурда розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Абу Мусонинг олдига кирдим. У Умму Фазл ибн Аббоснинг уйида эди. Акса урдим. У ташмийт айтмади. У акса урди. У ташмийт айтди. Онамга хабар бердим. У онамнинг олдига келганда койиб:
«Менинг ўғлим акса урса, индамабсан. Бу хотин акса урганда ташмийт айтибсан?!» деди. Шунда Абу Мусо:
«Мен Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг «Бирингиз акса уриб, Аллоҳга ҳамд айтса, унга ташмийт айтинглар. Агар Аллоҳга ҳамд айтмаса, ташмийт айтманглар», деганларини эшитганман.
Ўғлим акса уриб, Аллоҳга ҳамд айтмади. Шунинг учун унга ташмийт айтмадим. Аёл акса уриб, Аллоҳга ҳамд айтди. Шунинг учун унга ташмийт айтдим», деди.
«Яхши қилибсан!» деди».
|