478. Ҳинш ибн Ҳорисдан, у киши отасидан ривоят қилинади:

«Ичимиздан бир кишининг оти туғса, уни сўйиб ер ва буни мингунча яшармидим, дер эди. Умардан бизга «Аллоҳ сизларга берган ризқни ислоҳ қилинглар, ишда кенглик кўп» деган мактуб келди».

479. Анас ибн Молик розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Қиёмат қойим бўлиб қолса, бирортангизнинг қўлингизда хурмо кўчати бор бўлса, қиёмат қоим бўлгунча улгурса, экиб қўйсин», - дедилар».

480. Довуд ибн Абу Довуддан ривоят қилинади:

«Абдуллоҳ ибн Салом менга:

«Агар сен хурмо кўчатини экаётган пайтингда Дажжол чиққанини эшитсанг ҳам экавер. Шошилмай, уни ислоҳ қил. Ҳали ундан кейин ҳам одамлар яшайдилар», деди».